notka 11

- Ej no bez kitu. – usłyszałam Carlosa, wchodząc po schodach

- Co jest? – spytałam już go widząc

- Mam łóżko i całą podłogę zajętą. – powiedział zrezygnowany i podeszłam do niego spojrzeć, miał 5 osób w pokoju, a ja zachichotałam na ten widok

- Ej dla mnie to nie śmieszne. Nie mam gdzie spać.

- A któryś z chłopaków?

- Może. – zapukał do Logana i wszedł po chwili

- Tak na pewno. – wyszedł od razu, a ja zajrzałam do pokoju i znów zachichotałam, a Carlos podszedł do Jamesa

- O kurde. Sory. – powiedział uderzając kogoś drzwiami

- Yyhh spoko. – odpowiedział mu jakiś chłopak, a Carlito zamknął drzwi i oboje się zaśmialiśmy

- Kendall moja ostatnia ratunku. – powiedział i podszedł do drzwi mojego brata, ale szybko je zamknął

- Ups.

- Ej co się tam dzieje? – zaśmiałam się podchodząc do niego

- Kendall będzie musiał uprać sobie pościel. – powiedział, a ja wybuchłam śmiechem

- To gdzie Kend? – spytałam

- Chyba u Logana go widziałem. – podeszłam do drzwi od pokoju Logana i zajrzałam

- Tak. – odparłam

- Dobra to wbijaj do mnie. – otworzyłam drzwi do swojego pokoju

- Jakoś sobie poradzę. Luz.

- Oj Carlos przecież mi nic nie zrobisz chyba co? – zaśmiałam się, a on do mnie podszedł mi objął w talii

- Ale jesteś moją dziewczyną. – zbliżył swoją twarz do mojej na co mocno się zdziwiłam, a on pocałował mnie w policzek

- Nie zrobię. – odstąpił krok ode mnie i zaśmiał się

- Głupek. – zaśmiałam się razem z nim i wpuścił mnie pierwszą

- Mogę pierwsza do łazienki? – spytałam biorąc swoją piżamę

- Pewnie. – poszłam do łazienki, a gdy wróciłam Carlos już smacznie spał na rozłożonym łóżku

Położyłam się obok niego i zasnęłam…

Siedziałam smutna na jakiejś ławce w parku późnym wieczorem, gdy nagle poczułam mocny wiatr.

- Co jest? – odwróciłam  się do tyłu i zobaczyłam jakąś postać idącą w moją stronę

- Kim jesteś? – spytałam, bo zaczął zjadać mnie strach

- Kim jesteś? – szybko wstałam i próbowałam zidentyfikować tą osobę, a po chwili ujrzałam jego twarz

- Boże Chris nie strasz mnie. – usiadłam z powrotem na ławce

- Katie stało się coś? – spytał siadając obok mnie

- Mi nie, ale Tobie chyba tak. – odpowiedziałam

- Katie bo… - urwał i zobaczyłam, że zaczyna się uśmiechać

- I czego się szczerzysz? – spytałam zła

- Bo chciałbym, żeby no… - kąciki jego ust poszybowały wyżej

- Chciałbyś co?

- No żebyśmy wzięli ślub.

- Co? – zdziwiłam się

- Chciałbym wziąć ślub z Tobą. Jak najszybciej.

- Naprawdę? – spytałam zaskoczona, ale pozytywnie

- Naprawdę. Kocham Cię i chce tego, więc zgadzasz się?

- No pewnie. – pocałowałam go od razu

Nagle znaleźliśmy się w kościele, spojrzałam w dół i zauważyłam, że jestem w białej sukience, a obok mnie Chris stał w czarnym garniturze.

- Gotowy? – spytał ksiądz Chrisa

- Oczywiście. – odpowiedział uśmiechnięty Chris, a ja rozejrzałam się po kościele

Byli nasi wszyscy znajomi wraz z chłopakami (w sensie Big Time Rush). Spojrzałam na Kendalla i rodziców, po czym odpowiedzieli mi uśmiechem. Potem spojrzałam na resztę BTR, a oni uśmiechnęli się do mnie lekko.

- A Ty Katie jesteś gotowa? – usłyszałam pytanie księdza, po czym odwróciłam się i spojrzałam na niego

- Gotowa? – spytał z uśmiechem, a ja nic nie odpowiadałam, nie byłam pewna odpowiedzi

- Katie? – usłyszałam głos Chrisa

- Katie. – powiedział poważnie, a ja spojrzałam na niego

- Chris ja nie mogę. – powiedziałam i zobaczyłam w jego oczach smutek...

- Nie! – krzyknęłam i zerwałam się z łóżka

- Katie. – ktoś złapał mnie za ramiona

- Katie spokojnie. – wydawało mi się, że to głos Chrisa

- Ja przepraszam. – przytuliłam go mocno

- Ale za co? – usłyszałam zdziwiony ton

- Katie za co chcesz mnie przepraszasz? – zrozumiałam dopiero, że to Carlos

- Kurcze przepraszam. – odsunęłam się szybko od niego i spuściłam głowę

- Co z Tobą? – podniósł moją twarz za brodę i spojrzałam w jego oczy

- Miałam jakiś dziwny sen i pomyliłam Cię z kimś. Przepraszam.

- Spokojnie. – uśmiechnął się

- Katie… - wszedł do pokoju Kendall

- Co jest? – spytałam odwracając się do niego

- Co Ty tu robisz? – spojrzał na Carlosa zły

- Nie miał gdzie spać, więc przespał się u mnie. - powiedziałam

- U Ciebie czy z Tobą? – powiedział wrednie

- Przestań kretynie! – powiedziałam zła i wstałam szybko z łóżka

- Teraz to tak wyglądało jakby chciał Cię pocałować.

- Co? – powiedziałam razem z Carlosem

- Tylko podniósł moją twarz, gdy go przeprosiłam.

- Za co?

- Obudziłam go i potem przez przypadek uderzyłam. Było mi głupio i spuściłam głowę. Coś Ci jeszcze ciemniaku wyjaśnić? – powiedziałam zła

- Dobra sory. – powiedział

- Wypad z tego pokoju. Nie będziesz wyjeżdżał mi z tekstem, że mogłaś się z kimś przespać skoro mam Chrisa!

- No sorki. Nie wściekaj się już.

- Wyjdź stąd! – krzyknęłam

- Katie przepraszam.

- Powiedziałam wyjdź! – wskazałam drzwi

- Znowu to samo. – powiedział smutny i wyszedł ze spuszczoną głową, a gdy zamknęły się drzwi łzy tak po prostu zaczęły lecieć po moich policzkach i ja opadłam na ziemię

- Katie co jest? – spytał Carlos i uklęknął przy mnie

- Carlos on nigdy mi czegoś takiego nie powiedział. – załkałam, a on mnie mocno przytulił

Przesiedział tak ze mną dłuższą chwilę, a gdy odsunęłam się od niego powiedziałam:

- Dziękuję. – uśmiechnął się do mnie

- Spoko. Chcesz się wypłakać to chętnie użyczę swojego ramienia. – zachichotałam i zauważyłam, że dość mocno zmoczyłam mu koszulkę

- Kurcze sorki. – spojrzał w dół

- Spoko. Wyschnie. – uśmiechnął się i ściągnął koszulkę

- Carlos! – zaśmiałam się widząc, że siedzi przede mną tylko w samych bokserkach

- Już sobie stąd idę. – wstał i oboje się zaśmialiśmy się

- Jeszcze raz dziękuję. – uśmiechnęłam się wdzięcznie do niego

- Spoko. – uśmiechnął się radośnie i wyszedł

Ja zgarnęłam jakieś ciuchy i poszłam do łazienki. Wychodząc wpadłam na idącego Logana.

- Sorki. – uśmiechnęłam się lekko

- Spoko. Idę do kuchni, chcesz kawy albo herbaty?

- Kawy. – uśmiechnęłam

- Zaraz będzie gotowa. – podszedł do schodów

- A ja zaraz zejdę.

- Ok. – odpowiedział mi ze schodów

Odłożyłam ciuchy i zeszłam na dół. W kuchni siedział już Logan z Carlosem popijając coś z kubków.

- Kawa dla Ciebie. – wstał Logan i podał mi

- Dzięki. – odebrałam ją od niego i usiadłam przy stole

- Od razu lepiej wyglądasz niż w rozmazanym tuszu. – powiedział rozbawiony Carlos

- Spadaj. – wystawiłam mu język

- A dla mnie kawa się znajdzie? – spytał wchodząc Kendall i nasze spojrzenia się spotkały, a ja odwróciłam od razu wzrok

- Pewnie. – powiedział Logan i nalał mu do kubka, a ten usiadł przy mnie

- Katie… - szepnął do mnie, a ja wstałam i usiadłam pomiędzy Carlosem a Loganem, żeby przy mnie nie usiadł

- Kurde Katie znowu nie będziesz się do mnie odzywać? – spytał Kend, a ja zmierzyłam go tylko wzrokiem

- Czyli tak? – spytał

- No chyba tak. – odpowiedział mu Logan za mnie

- Nie wtrącaj się, co? – powiedział do niego

- Kendall nie wkurzaj się na innych, dobra? – teraz powiedział za mnie Carlos

- Ty też się nie wtrącaj, bo o Ciebie poszło.

- Co? – zdziwił się Logan i James wchodzący do kuchni

- A nie sądzisz, że za ostro zareagowałeś?

- Jest z Chrisem, a Ty byłeś w jej łóżku to co miałem pomyśleć?

- Wytłumaczyła Ci, że nie miałem gdzie spać i dlatego byłem u niej.

- Ale weszłam wtedy gdy trzymałeś ją za podbródek i myślałem, że albo ją całowałeś albo zamierzasz.

- Też Ci wytłumaczyłam kretynie. – powiedziałam zła

- Oh yeah. - zadrwił sobie

- Nigdy nie mówiłeś do mnie w taki sposób i ile razy mam mówić, że jestem z Chrisem i nie zamierzam go zdradzić. Jeśli przestanę coś do niego czuć to z nim zerwę i nie zdradzę go będąc z nim. Jesteś kretynem sądząc, że mogłabym przespać się z Carlosem!

- Pojebało Cię Kendall? – powiedzieli razem James z Loganem

- Katie, ale nie wkurzaj się już na mnie. – powiedział skruszony Kendall

- Pff… - prychnęłam

- Katie no nie chce, żeby znów było to samo.

- Co masz na myśli? – zdziwiłam się

- To jak się nie odzywałaś się do mnie po przylocie tutaj.

- Wtedy jak i teraz mam prawo się wkurzać na Ciebie.

- Mieszkacie znów w jednym domu… - zaczął Logan

- To moglibyście się pogodzić. – dokończył za niego Carlos, a Kendall spojrzał na niego zły

- Ja się od obrażę jak przestaniesz na niego warczeć. Zrozumiano? – powiedziałam

- Ok. – przekręcił oczami

- Kendall!

- Ok. – zaśmiał się

- Jesteś pacanem. – walnęłam go pod stołem

- Mądra bliźniaczka i głupi bliźniak. – powiedział James, a Kend zmierzył go wzrokiem, ale po chwili wszyscy zaczęliśmy się śmiać

Cały dzień spędziliśmy wygłupiając się na wszelakie sposoby, a po 20-tej poszliśmy spać, bo po 6-tej mieliśmy znaleźć się na planie na makijaże i te sprawy, a od 8-ej miały zacząć się zdjęcia.

Rano o wpół do szóstej byliśmy już wszyscy w kuchni i któryś z chłopców robił kawę.

- Proszę Katie. – dostałam jako pierwsza od Jamesa

- Dzięki. – uśmiechnęłam się wdzięcznie

Gadaliśmy tak sobie gdy zadzwonił telefon Kendalla.

- O kurde. Zasiedzieliśmy się. Już 6:15. – Kendall odebrał telefon

- Gdzie jesteście? – usłyszałam Marka, bo siedziałam zaraz obok niego

- Yyy… Sorki, trochę zaspaliśmy. Już wyjeżdżamy.

- No to czekamy tylko na was. Ruszać się.

- Jedziemy. – rozłączył się i wszyscy się zgarnęliśmy, a potem zapakowaliśmy się do samochodu

Na miejscu zrobili mi makijaż i wyszłam razem z Kendallem.

- Gotowa na kręcenie?

- Weź mnie nie przerażaj. Mam grać w serialu.

- Wrzuć na luz. Choć nie powiem ja też się stresuje.

- Pff… - zaśmialiśmy się oboje

Na początku chłopcy nagrywali scenę z tym całym Gustavo (za miły to on nie był;)) i ten casting.

- Jak tam? – podeszła do mnie Megi

- W sumie to mam tremę. Opierniczyć chłopaków to spoko, ale potem mam pocałować się z Loganem.

- Wrzuć umysł aktorski. Zapomnij na chwilę o Chrisie i pocałuj go. Tyle.

- Łatwo powiedzieć. – uśmiechnęłam się

- Pomyśl tak. To nie Katie całuje się z Loganem tylko Emily z no kurde Loganem, ale tym serialowym. – zaśmiała się

- Nie dołuj. – zaśmiałam się wraz z nią

- Katie chodź. – podszedł do nas Mark

- Która scena teraz? – spytałam podchodząc do chłopaków

- Wściekasz się na nich.

- Z chęcią. – wyszczerzyłam się

- Nie no znowu na mnie. – powiedział Kendall, a ja się zaśmiałam

- Jak zasługujesz. – wystawiłam mu język

Nagraliśmy kilka dubli potem z tym całym Gustavo jak przyjeżdża i Logan stawia mu ten warunek, że jadą z nimi chłopcy, a ja wraz z nimi. Miałam grać tam zdziwienie, a gdy scena już była nagrana chłopcy z Gustavo i Kelly się oddalili, a ja stałam w objęciach Logana.

- Przerwa. – krzyknął reżyser, a Logan mnie puścił po czym podszedł do nas scenarzysta

- Teraz czas na wasz pocałunek. – wzięłam głęboki oddech

- Spokojnie, przecież Cię nie pogryzę. – zachichotał Logi

- Ale nie masz dziewczyny. – wystawiłam mu język

- Oj spokojnie. Chris wie, że go kochasz.

- Ale to i tak dla mnie dziwne.

- Wyluzuj. To tylko pocałunek do sceny.

- Ustawcie się. – powiedział do nas scenarzysta, a on objął mnie w talii

- Akcja! – usłyszeliśmy

- Logan naprawdę chcesz żebym z Tobą pojechała? – spytałam jako Emily i obracając się do niego przodem

- No pewnie Emi. Wiesz, że Cię kocham. – uśmiechnął się

- Ten wyjazd wiele zmieni w naszym życiu.

- Wiem, ale chce żebyś była przy mnie. – odetchnął głośno i spytał

- A Ty tego chcesz? Bo tak spytałem Gustavo, a nie wiem czy chcesz.

- No pewnie głuptasie. – uśmiechnęłam się do niego i zbliżyłam twarz do jego, ale nie rozpoczęłam pocałunku

- Wyluzuj. – szepnął i pocałował mnie, ale nie odwzajemniałam

- Stop! – usłyszałam

- Dlaczego go nie całujesz? – spytał reżyser

- Przepraszam. Już to naprawiam. – odparłam szybko

- Ustawcie się ponownie – objął mnie znów w talii – akcja!

Po słowach no pewnie głuptasie zbliżyłam swoją twarz i zaczęłam całować, a on szybko odwzajemnił wszystko, lecz po chwili ugryzł mnie przez przypadek w usta. Przerwaliśmy pocałunek i oboje wybuchliśmy śmiechem.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mam nadzieję, że się podobało :)