notka 4

- Tylko? – zajęczał James

- Widzę, że już Cię polubili. – zachichotał

- Mnie się nie da lubić. – wyszczerzyłam się

- Ja Cię aż kocham.

- Mua. – posłałam mu buziaka

- Mmm… - zamruczał

Byliśmy już pod domem i wysiedliśmy.

- Co teraz robisz? – spytał

- Wchodzę do mieszkania. A Ty?

- Ja tak samo. – zaśmialiśmy się

- Katie pokaż fona. – podszedł do mnie Kend i wyrwał telefon

- Kendall oddaj mi telefon. Rozmawiam. – chciałam odebrać mu telefon

- Z Chrisiakiem. – spojrzał na telefon i przyłożył sobie do ucha

- Siema Chris. Co tam w rodzinnym mieście?

- Ja z nim rozmawiam, a nie Ty kretynie. – chciałam mu zabrać telefon, ale on mnie wyminął przycisnął coś i usłyszałam Chrisa

- Głupku wyłącz głośnomówiący. – powiedziałam do Kenda

- Kochanie to, że go nawyzywasz i tak Ci nie pomoże. – zaśmiał się Chris

- Wiem, ale mi ulży.

- Kurde pomoże mi, któryś? – spytałam rozbawiona reszty chłopaków, którzy siedzieli rozwalani na sofie

- Ja się oferuje. – zaśmiał się Carlos i podbiegł do Kendalla zabierając mu telefon

- Cześć Chris. Miło mi się poznać. Carlos jestem. – śmiał się dalej podając mi telefon

- Mi również. – wybuchneliśmy wszyscy śmiechem

- Super. Poznałeś Carlosa i starczy. – chciałam wyłączyć głośnomówiący, ale teraz James zabrał mi telefon

- James oddaj mi telefon! – wrzasnęłam na niego, ale on nic sobie z tego nie zrobił

- Siema Chris. Tu James.

- To Ty uśmierciłeś telefon mojej dziewczyny? – wszyscy chłopaki zaczęli się śmiać

- Tak ja. – wyszczerzył się

- Tak, a potem udawał, że nie oddycha i gdy robiłam mu usta-usta zaczął się śmiać. - wtrąciłam

- Kendall weź tam na nią uważaj, co? – powiedział rozbawiony Chris

- Umiem sama na siebie uważać, Christopherze. Mogę swój telefon? – powiedziałam do Jamesa

- Chris poznaj jeszcze Logana. – dopowiedział James

- A więc witam Cię Logan. – zaśmiał się mój chłopak

- Cześć Chris.

- Mogę? – powiedziałam wkurzona i w końcu odebrałam swój telefon

- Serdecznie dziękuje. – zmierzyłam wzrokiem wszystkich chłopaków i poszłam do siebie na górę

- Kotek gniewasz się? – spytał mnie Chris, gdy wchodziłam po schodach

- Nie wcale. – powiedziałam z ironią

- Przecież wiesz, że Ci ufam. To był tylko taki żarcik.

- Dla mnie mało śmieszny. Nigdy nie dałam Ci powodów, żebyś mógł pomyśleć, że Cię zdradzam.

- Wiem i przepraszam Kotek.

- Chris?

- Tak?

- Jesteś głupkiem i to najgorszym tego typu przypadkiem.

- Ale ja kocham Ciebie, a Ty mnie. – widziałam ten jego uśmieszek

- To się zgadza. – zaśmiałam się

Po kilku chwilach stwierdziliśmy, że możemy wejść na skype i pogadać przez neta, więc tak też zrobiliśmy. Gdy skończyłam już gadać z moim chłopakiem, wpadł Kendall i powiedział:

- Chodź na obiad.

- Spadaj.

- O co chodzi?

- Wkurzyliście mnie.

- Ej no Katie.

- Chodźcie na ten obiad. – krzyknęli chłopcy z dołu

- Idź. – powiedział do Kendalla

- Idziesz ze mną. – zabrał mi laptopa i odłożył go za moimi nogami

- Akurat. Idź sobie.

- Katie nie ma mowy. – wziął mnie na ręce

- Kendall!

- Nie chciałaś sama, więc Ci pomogłem. – zszedł już ze mną po schodach i byliśmy w salonie

- Jesteś głupi. – założyłam ręce

- Trzymaj mnie, bo… - nie dokończył, bo leżałam już na podłodze

- spadniesz. – dokończył

- Co to za huk? – wyszedł z kuchni Carlos

- Spadłam. – spojrzałam wrogo na Kendalla

- Mówiłem, żebyś mnie trzymała. – zaśmiał się

- Zaczynam żałować, że tu przyleciałam. – wstałam

- Czemu? – wszyscy znaleźli się w salonie, ale nie odpowiedziałam

- Katie przepraszam. – przytulił mnie Kendall

- My też przepraszamy. – podeszła pozostała trójka i wszyscy mnie mocno ścisnęli

- Chce żyć. – odepchnęłam ich wszystkich

- Przepraszamy. – powiedzieli wszyscy razem

- Przecież ja żartowałam. – wybuchłam śmiechem

- Nie cierpię Cię. Zawsze udaje Ci się mnie przechytrzyć. – zmrużył oczy Kendall

- Tak, wiem. – wystawiłam mu język

- Łajza. – zaczął mnie łaskotać, a chłopaki się przyłączyli

- To nie fair! – krzyknęłam śmiejąc się, a jakoś się tak zdarzyło, że ktoś kogoś popchnął i ja oraz James wraz z Carlosem wylądowaliśmy na podłodze

- Auć! – krzyknęliśmy we trójkę, ale po chwili chłopcy zaczęli mnie łaskotać

- CO TU SIĘ DZIEJE?! – krzyknął jakiś nieznany mi głos  i wszyscy spojrzeliśmy w stronę drzwi

Stał tam facet wyglądający na około 30 lat, szczupły i dość przystojny.

Chłopaki od razu wstali z podłogi, a Carlos podał mi rękę i dołączyłam do nich.

- Cześć Mark.

- Sprowadziliście sobie jakąś panienkę do zabaw?

- Słucham?! – powiedziała cała nasza piątka

- Więc kto to jest? – spytał ten gościu

- To moja siostra. – podszedł do mnie Kendall

- Czemu ja nic nie wiem o jej przyjeździe?

- Bo chciałam zrobić Kendowi niespodziankę swoim przyjazdem. Muszą się Ci spowiadać? – powiedziałam do niego

- Katie… - szepnął do mnie Kendall, aby mnie upomnieć, ale nie będę pozwalać, aby jakiś facet mówił, że jestem panienką do zabaw

- Nie, nie muszą, ale wolałbym wiedzieć, gdy ktoś do nich przyjeżdża.

- Oni o tym nie wiedzieli, to jak mieli Ci to powiedzieć?

- Na ile chcesz zostać? – spytał zakłopotany, bo nie wiedział co mi odpowiedzieć

- Nie wiem, a co chcesz mnie wyrzucić?

- Tego nie powiedziałem. Możesz zostać ile chcesz. A wracając do powodu po co tu przyjechałem, chłopaki jutro stawiacie się w studio.

- OK. – powiedzieli wszyscy

- A może Ty zechcesz przyjechać z nimi? – spytał mnie Mark

- Potrzebna im jest panienka do zabaw? – o jak ja kocham być wredna

- Pieski czasami potrzebują zabaw. – odpowiedział mi

- Słucham? – spojrzałam zdziwiona na chłopaków

- On mówi do was pieski?

- Czasami. – powiedział Logan

- Dobra my tu sobie podyskutujcie i widzę was w studio jutro. Z Tobą lub bez. – ostatnie zdanie skierował do mnie i wyszedł

- Katie jesteś Bogiem. – powiedział do mnie Carlos

- Niby dlaczego? – zdziwiłam się

- Po raz pierwszy widzieliśmy go zakłopotanego. – odpowiedział mi James

- Ale mogłaś być milsza. – powiedział Kend

- Sory Cię bardzo, nie będę pozwalała, żeby gościu mówił do mnie, że jestem panienką do zabaw. Ani tym bardziej na to, że mówiłby do mnie, że jestem pieskiem.

- Ja się wole mu nie postawiać, bo chce grać w zespole. – powiedział Logan

- Ja tak samo. – przytaknęli mu Carlos i James

- No ja w sumie to też. Wiesz, że od zawsze kocham śpiewać, a teraz jestem nawet w zespole. – powiedział Kendall

- Tak wiem, ale… - przerwałam i pociągnęłam nosem

- Co tu tak śmierdzi? – spytałam, a James zerwał się do kuchni

- Cholera! – wszyscy skierowaliśmy się do kuchni, a tam pełno dymu

Podeszłam szybko do okna i je otworzyłam.

- Idę zamówić pizze. – zaśmiał się Logan i wrócił do salonu

- Nie mogłeś wyłączyć jak przyszedłeś do pokoju? – spytałam rozbawiona

- Sądziłem, że będę tam krócej. – wszyscy zaczęliśmy się śmiać

Przyjechały pizze i skierowaliśmy się do ogrodu (załóżmy, że w L.A. zawsze jest ciepło;)) Zjedliśmy już w zasadzie teraz to obiado-kolację i siedzieliśmy na zewnątrz do późnej nocy. Poopowiadali mi trochę o sobie i ja im o sobie. Uprosili mnie też, żebym jutro z nimi pojechała, bo nie chcieli zostawiać mnie samej. Zebraliśmy się i poszliśmy wszyscy spać. Następnego dnia smacznie sobie spałam, ale nie dane było mi normalnie się obudzić. Obudził mnie jakiś głośny łomot tuż przy uszach. Otworzyłam oczy i nade mną stali James wraz w Carlosem waląc jakimiś łyżkami po patelniach.

- Porąbało was?! – wstałam szybko z łóżka

- Nie. – wyszczerzyli się, a ja szybko zabrałam Carlosowi ,,przybory’’ i zagrałam ,,serenadę’’ Jamesowi przy uchu, a ten zaczął się śmiać i sam odegrał się grając mi swoją ,,serenadę’’ przy uchu

- Na Ciebie nie działa, a na Ciebie? – przystawiłam się do Carlosa

- Nie! – uciekł z mojego tymczasowego pokoju ;)

- Jutro się zamknę na klucz. – powiedziałam oburzona

- Dostanę się i tak Ci sprawię jakąś pobudkę ;)

- Pff… Jasne.

Dzisiaj śniadanie wypadło na Logana i wmusili we mnie, żebym zjadła, a potem pojechaliśmy do studia. Poszłam pierwsza, a przy wejściu wpadłam na jakąś dziewczynę.

- Przepraszam. – powiedziałyśmy jednocześnie

- A mogę wiedzieć kim jesteś? Bo nie każdy ma tu wstęp. – uśmiechnęła się

- Ja jestem Katie, siostra Kendalla.

- A to ok. Chłopaków gdzie zgubiłaś? – odwróciłam się

- Właśnie idą.

- Ok, a ogólnie to jestem Megi, żona Marka.

- On ma żonę? No nieźle.

- Nie jest taki zły. – uśmiechnęła się

- O cześć Megi. – do środka wpadli chłopcy

- Hej. Chodźcie na górę. Mark na was czeka.

Wjechaliśmy na górę i od razu spotkanie z Markiem.

- Widzę, że jednak przyjechałaś z nimi.

- Nie wiem czy nie będę żałować, jeśli znów będziesz mówił, że jestem panienką do zabawy.

- Mark ma zawsze niewyparzony język. – zmrużyła oczy na swojego męża

- A właśnie poznaj moją żonę Megi, a to siostra Kendalla… Właśnie jak Ty masz na imię?

- Katie. – powiedziałam razem z Megi i uśmiechnęła się do mnie

- Znacie się? – zdziwił się

- Poznałyśmy się właśnie na dole. – powiedziała do niego

- Dobra, chłopaki do  studia.

Megi pooprowadzała mnie po studio i przy okazji poznałyśmy się lepiej. Opowiedziała mi o robocie chłopaków, a potem przypatrywałam się pracy chłopaków. Widziałam, że Kendall jest zadowolony. Mimo, że Mark lubi na nich pokrzyczeć, kocha to co robi. Od zawsze wiedziałam, że uwielbia śpiewać, a teraz się spełnia. Ogólnie widząc chłopaków, można zauważyć, że każdy lubi to co robi.

Po powrocie do mieszkania, Logan wziął się za robienie kolacji, a ja poszłam za nim do kuchni.

- Mogę pomóc? – spytałam

- Spoko, poradzę sobie. – uśmiechnął się

- Ale mi się nudzi.

- Dobra, skorzystam póki mamy dziewczynę w domu. – puścił mi oczko

Wyjął wszystko z lodówki i wzięliśmy się za robienie hmm…

- W zasadzie to co robimy? – spojrzałam rozbawiona na niego

- Hmm… - rozejrzał się po kuchni, a ja wraz z nim

- Tosty. – powiedzieliśmy razem i zaczęliśmy się śmiać

- Licząc dwa dla każdego, co nie?

- Carlosowi i Jamesowi na pewno nie starczy. – powiedział rozbawiony

- Dobra, na razie po dwa. Najwyżej się dorobi. Lubisz ananasy?

- Kocham. – powiedział

- A chłopaki?

- Nie mam pojęcia. – wyszłam z salonu

- Lubicie ananasy? – spytałam James i Carlos, którzy siedzieli przed telewizorem

- Pewnie. – powiedzieli oboje

- Ok. – wróciłam do kuchni

- A teraz moje pytanie. Macie ananasy? – Logan zaczął patrzeć po szafkach

- Cholera nie. A narobiłaś mi ochoty.

- To leć do sklepu, a ja zrobię resztę.

- Gorszą robotę sobie weźmiesz. Nie.

- Logan idź. – podeszłam do niego i chciałam go wypchnąć, ale był silniejszy ode mnie

- Będzie bez ananasów. – kopnęłam go w tyłek

- Ej! – zaśmiał się

- Wypad do sklepu. – uśmiechnęłam się i nakazałam mu drzwi

- Ale Ty czekaj z robieniem.

- Nie ma mowy.

- To nie idę. – zaparł się

- Dobra poczekam. – przekręciłam oczami

- Zaraz wracam. – rzucił i wyszedł z domu, a ja się wzięłam za robienie

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dedykuję Fiolce :) ciekawa nowego rozdziału, więc proszę bardzo :)

Mam nadzieję, że się podoba :)