notka 3

- Jak dla nas możesz się tu przeprowadzić. Smutno tu we czterech mieszkać. - powiedzieli Carlos z Loganem
- Czterech? - zdziwiłam się

- Czwarty członek zespołu poszedł do sklepu, bo na niego wypada dziś robienie żarełka.

- To wczoraj przez Ciebie Kend spalił naleśnika. – krzyknął Carlos

- Dopiero to odkryłeś głupku. – popukał mu po głowie Logan

- No tak. Pustka.

- Ej. – uderzył go w ramię

- Od kiedy Ty gotujesz? – spytałam brata

- Odkąd jestem w zespole. Muszę.

- W domu to leniem byłeś.

- Pff… - zaśmialiśmy się oboje

- Dobra chodź zaprowadzę Cię do pokoju. – wziął moją torbę i zaprowadził do pustego pokoju

- Cieszę się, że tu jesteś. – uśmiechnął się

- Ja też, ale mogłeś mi powiedzieć o tym wcześniej.

- Wiesz, że u mnie ciężko z myśleniem. – pokręciłam głową i go przytuliłam

- Tęskniłem za Tobą Katie.

- A ja za Tobą Kendall.

Pomógł mi się rozpakować i zaprowadził do swojego pokoju.

- Prawie tak jak masz w domu. – uśmiechnęłam się

- Musiałem jakoś to zrobić, bo strasznie tęsknie za domem.

Zeszliśmy potem na dół i jakiś jeszcze nieznany mi głos krzyknął:

- Śniadanie podano do stołu.

- Chodź. Poznasz czwartą osobę. – wziął mnie za rękę i poprowadził do kuchni

- Poznaj moją… - przerwał mu ten chłopak kretyn, którego poznałam w sklepie

- Co Ty tu robisz? – powiedzieliśmy razem, a on popatrzył na mnie zdziwiony

- Skąd się znacie? – zdziwił się Kendall

- Ze sklepu. – powiedziałam, a wchodzący Carlos zaczął się śmiać

- Więc to nasz Jamesuś zaczepił Cię w sklepie.

- Mogę wiedzieć co tu robisz?

- To moja siostra bliźniaczka. – gdy Kend to powiedział, James spojrzał na mnie jak bym była Ufo

- Nie jesteście podobni. – stwierdził

- Nie wszyscy bliźniacy są do siebie podobni. – oznajmił mu Logan

- Dobra koniec tej gadki. Głodny jestem. – powiedział Carlos i zasiadł za stołem

- Znajdzie się coś dla Katie? – spytał Kendall

- Żeby mnie otruł? – spojrzał na brata jak na głupka

- Katie przestań. – upomniał mnie

- A mówiłaś, że wredna nie jesteś. – przypomniał sobie Logan

- Przypomnij sobie co powiedziałam potem.

- A, że chętnie byś… - zaczął Carlos

- Przymknij się. – Logan zatkał mu ręką usta - Pamiętam. – powiedział do mnie

- Nom. Macie jakiś jogurt? – spytałam Kendalla, a on zajrzał do lodówki

- James pozwolisz, żeby Katie zjadła jeden z Twoich jogurtów? – zapytany zmierzył mnie z wzrokiem

- Ok.

- Łaski nie musisz mi robić. – wyszłam z kuchni i poszłam po swoją torebkę

- Wychodzę Kend. – powiedziałam do brata

- Ale gdzie? – usłyszałam go, gdy byłam już za drzwiami

Skierowałam się do sklepu w, którym byłam wcześniej i kupiłam sobie kilka jogurtów, które zawsze wcinałam na śniadanie. Wróciłam do domu i poszłam do kuchni, gdzie James zmywał. Otworzyłam lodówkę i poukładam swoje jogurty.

- Przecież mogłaś zjeść już moje.

- Żebyś zabił mnie wzrokiem? – spojrzałam na niego z ukosa

- Możemy zacząć od nowa to znajomość? – spytał

- Po co? – wzięłam jeden jogurt, łyżeczkę i usiadłam przy stole

- Bo nie chce takich sytuacji i żebyś mi dogryzała na każdym kroku.

- To trzeba było nie podchodzić z takim tekstem do mnie w sklepie.

- Chciałem Cię jakoś poznać i tyle.

- Poznałbyś mnie tu.

- Skąd mogłem to wiedzieć?

- Nie wiem. Wywróżyć ze szklanej kuli. – zaśmiałam się razem z nim

- Takiej nie posiadam. – uśmiechnął się

- Eee… To nie poznałam jasnowidza czy wróżbity… - zrobiłam smutną minkę, a  James zachichotał

- Tu widać, że jesteście do siebie podobni z Kendallem. Oboje lubicie rozśmieszać.

- Czym musimy siebie przypominać. Nie wyglądem to charakterem i zachowaniem.

- Ty jesteś uparta i wredna, a Kend nie.

- Zaczynam żałować, że z Tobą gadam. – zmierzyłam go wzrokiem

- Mówię tylko prawdę.

- Wcale nie. Kendall też jest uparty i wredny. Mój były się o tym przekonał.

- Co mu zrobił? – zdziwił się

- Nie chcesz wiedzieć. – przestraszył się, a ja wybuchłam śmiechem

- Zażartowałaś sobie ze mnie. – podszedł do mnie i założył sobie na ramię

- Ej co Ty sobie robisz?

- Miałaś sobie ze mnie nie żartować.

- Tego nie powiedziałam. Jedynie, że nie będę dogryzać.

- Teraz już mam pewność, że jesteś wredna. – wyszedł ze mną na ogród i postawił mnie zaraz przed basenem, obejmując mnie w talii tak, że gdyby mnie puścił już byłabym w basenie

- Nawet się nie waż mnie wrzucić.

- Bo co mi zrobisz? – wyszczerzył się

- Dobrze wiesz, że jestem wredna i uparta. – zaśmiał się i lekko mną podrzucił, ale ja złapałam go za koszulkę no i tak czy siak wpadłam do basenu tyle, że z nim

- Kretynie. – wypłynęłam szybko z basenu i usiadłam na jego krawędzi. Wsadziłam dłoń do kieszeni i wyciągnęłam swój telefon cały zalany wodą.

- Odkupujesz mi telefon! – krzyknęłam na niego i zauważyłam, że cały czas siedzi pod wodą

- James wyłaź to nie jest śmieszne! – weszłam z powrotem do wody, odkładając poprzednio telefon

- Kurde James. – wyciągnęłam jego twarz z pod wody

- Kendall! – wydarłam się patrząc na dom i wyciągnęłam Jamesa z basenu i uciskałam jego klatkę piersiową, a gdy ułożyłam już usta na jego i wdmuchałam mu powietrze, on zaczął się śmiać

- Idioto! – zaczęłam go bić

- Ej co się stało? – Kend pojawił się za nami

- Ten… Kretyn… Wrzucił… Mnie… Do… Wody… - powiedziałam bijąc go po każdym słowie, a on się śmiał

- Odkupujesz mi telefon. – powtórzyłam się, pokazując mu swój telefon

- Spoko. Możemy jechać i zaraz. – śmiał się ciągle

- Kretynie wiesz jak się przestraszyłam?! Myślałam, że się nie ockniesz! – znów mu przyłożyłam, ale po raz kolejny zasłonił się rękoma

- Bomba! – krzyknął Carlos i wskoczył z rozbiegu do wody, przy okazji ochlapując naszą trójkę

- Carlos! – wrzasnął Kendall, bo zmoczył go całego

- Carlos piąteczka! – wystawiłam dłoń, a on mi ją przybił i zaczęliśmy się śmiać

- No dzięki siostra. – oburzył się

- Braciak nie wkurzaj się. – wstałam do niego i go przytuliłam

- Która jest godzina? – Kend spojrzał na swój telefon, który przeżył zalanie wodą

- Po 12.

- Pożyczysz mi telefon? Chris będzie dzwonił.

- Ja Ci dam swój. – wtrącił James i wyciągnął swój telefon z kieszeni

- No ej. – chciał go włączyć, ale nic z tego

- Stare pudło. – rzucił nim i się roztrzaskał

- Ty za to jesteś nadpobudliwy. – zaśmiałam się

- To i tak musimy jechać. Leć się przebierać. – wstał James i pogonił mnie do pokoju

Wzięłam ciuchy na przebranie i poszłam do łazienki. Rozwiesiłam mokre ciuchy i wyszłam z łazienki.

- Już? – James stał przy drzwiach od mojego pokoju

- Tak, tylko wezmę portfel. – podniosłam rękę, żeby otworzyć drzwi, ale James pociągnął mnie za nią

- James no poczekaj. – chciałam się wyrwać, ale był silniejszy ode mnie

- Chodź i mnie nie wkurzaj. Ja Ci utopiłem telefon, więc Ci go odkupię.

- No przestań.

- Mam Cię zanieść do samochodu? – zatrzymał się, ale wciąż mnie trzymał

- Oddam Ci kasę jak wrócimy. Co za problem. – poszłam za nim posłusznie

- Tak na pewno. Nie ma mowy. – zaprowadził mnie do swojego BMW

- Zapraszam. – otworzył mi drzwi od strony pasażera

- Dzięki. – wsiadłam do samochodu

Po kilkunastu minutach byliśmy w centrum handlowych i skierowaliśmy się od razu do salonu komórkowego. Wybrałam sobie nowszy model, bo i tak upierałam się, że oddam kasę Jamesowi.

- Wybrałeś? – spytałam go, gdy ja miałam już upatrzony

- Tak. Biorę Sony Ericsson Xperia.

- Ej ja go chcę.

- Nie ma mowy ja nie zrezygnuje. – powiedział

- Ja też nie.

- W takim razie będziemy mieli takie same telefony

- W takim razie.

Podeszliśmy do kasy i James powiedział:

- Dwa razy Sony Ericsson Xperia.

- Nie będzie się wam jako parze mylić? – uśmiechnęła się dziewczyna gdzieś w wieku 20 lat

- Nie jesteśmy parą. – od razu zaprzeczyliśmy oboje

- A to przepraszam.

- Kolega się upiera, żeby mieć telefon, a ja również z niego nie zrezygnuje. - powiedziałam

- Akurat oboje musicie kupić telefon? – spytała zdziwiona

- Tak się składa, że kolega – spojrzałam na niego wrogo – na przywitanie wrzucił mnie do basenu i mój telefon odmówił posłuszeństwa. A jestem wredna jak sam to twierdzi, – rzuciłam mu wzrok zabójcy – więc wylądował w basenie razem ze mną. – babka się zaśmiała po mojej opowieści

- Już przynoszę telefony. – wróciła z nimi i James za nie zapłacił

W samochodzie od razu włożyłam swoją kartę.

- Aż taka niecierpliwa? – zaśmiał się James

- Żebyś wiedział. Która godzina? – musiałam ją ustawić

Włączył samochód i ukazała się godzina.

- 13:40

- Kurcze.

- Co się stało? – spojrzał na mnie

- Nie nic.  – ruszył samochodem

Jak już miałam nacisnąć zieloną słuchawkę przy kontakcie Chrisa, on zadzwonił.

- Hej. – odebrałam uśmiechając się

- No w końcu. Dzwonie i dzwonie, a tu abonament ma wyłączony telefon lub jest poza zasięgiem sieci.

- Przepraszam, ale byłam kupić nowy telefon, bo mój padł.

- To coś Ty z nim robiła? – zaśmiał się

- Kolega Kendalla przywitał mnie wrzucając do basenu, a ja go pociągnęłam za sobą i oboje straciliśmy telefonu. Zginęły śmiercią tragiczną. – zaśmialiśmy się we trójkę czyli Chris, James i ja

- Z kim jesteś?

- Z Jamesem. Tym przed którego mój telefon zginął. – na te słowa oskarżony się uśmiechnął

- Pamiętaj, że to ja jestem Twoim chłopakiem. – zachichotał

- Nie bój się. Pamiętam to. 

- Wiesz, że Cię kocham?

- Wiedzieć to nie wiem, ale przypuszczam.

- Ej no Katie. – zaśmiał się

- Oj wiem Chris. Też Cię kocham.

- No i oto mi chodziło. – zaśmiałam się

- A z Kendallem to się pogodziłaś ogólnie?

- Jak bym się z nim nie pogodziła to już pewnie siedziałabym w samolocie powrotnym albo i nawet byłabym już w domu.

- A kiedy będziesz wracać kotek?

- Nie mam pojęcia.

- Ale wiesz, że masz tu szkołę.

- No wiem Chris. Spokojnie. Do końca tygodnia maks.

- Tylko? – zajęczał James

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Rozmowa ze Strawberry przekonała mnie, żebym dodała nowy rozdział ;)
Mam nadzieję, że się podobało :)