notka 13

- Wyluzuj. – pogłaskałam go po policzku

- Piesku. – dodałam i wszyscy się zaśmialiśmy

- Ej dawno takiego tekstu nie słyszałem od Marka. – powiedział zdziwiony James

- Faktycznie. – przyznała mu cała nasza czwórka

- No nieźle. Mark znormalniał. – stwierdził Kendall

- W końcu musiał, a teraz tego najlepsza pora.

- Dlaczego teraz najlepsza pora? – spytał najlepiej kumający Logan

- Nie wiecie co jest z Megi? – spytałam

- Co takiego niby? – spytał James

- Miałam nie mówić, więc wam nie powiem. Niedługo się dowiecie. Długo tego w tajemnicy nie utrzymają.

- Ej no powiedz. – pojawiła się przede mną trójka proszących piesków na kolanach

- Ja nie. – zaśmiałam się

- Katie ja też proszę, ale nie chce mi się wstawać. – zaśmiał się Carlos z tyłu

- Ja wam nie powiem.

- Katie no… - poprosił Kendall z miną szczeniaczka

- A co może być kobiecie? – spytałam, aby nie mówić im tego wprost

- Rak jakiś kobiecych narządów? – spytał Logan, a reszta się zmartwiła

- Nie, głupku. – zaśmiałam się

- To co innego? Okres to już na pewno dawno ma. – zaśmiał się James

- Od jakiegoś czasu nie. – zaśmiałam się z naszej ,,inteligentnej’’ gadki

- Eee? – zdziwili się wszyscy

- Kurde Logan zawsze uważałam Cię za najbardziej kumatą osobę w tej grupie, ale teraz zmieniam zdanie. – śmiałam się dalej

- Ej no wiesz. – oburzył się, a po chwili zaśmiał

- W ciąży jest? – spytał Carlos

- Brawo! – zaczęłam klaskać i się śmiać

- Od dziś Ty zostajesz najbardziej kumatą osobą z BTR, bo Logan już odpadł.

- Ej serio? – spytał Logan

- No serio. Odpadłeś.

- Oj wiesz, że nie o to mu chodzi. Megi naprawdę jest w ciąży? – spytał Kendall

- No tak. Ale nie mówicie, że to ja wam powiedziałam.

- Nie powiedziałaś tylko nakierowałaś. – wystawił mi język James

- Oj wiecie o co chodzi. – powiedziałam i wszyscy się zaśmialiśmy się

Logan po tej rozmowie się jakoś rozkręcił i szybko do nas dobił z punktami. Szliśmy potem łeb w łeb i doszło do tego, że ja z Carlosem miałam 950, a Logan 940.

- O to teraz ryzyk fizyk. – powiedział James, gdy rozdawał

- Zamknij się. – powiedziałam razem z Loganem

- Uuu. Wyczuwam wściekłość. – odpowiedział nam i się zaśmiał

Gdy rozdał wszystkie karty, od razu je wzięliśmy po czym Logan zaczął się cieszyć

- O tak! Już wygrałem. – zaczął się śmiać

- Taki pewny? – spytałam razem z Carlosem i zaczęliśmy się śmiać

- No pewnie. Mam na wykładane.

- To oddaj karty Jamesowi. Mamy trzy dziewiątki. – powiedziałam, a Logan miał mega zdziwko

- Nie wierzę Ci. – wziął ode mnie karty i przejrzał

- No cholera James. Rozdawać nie umiesz? – uderzył go

- Spokojnie. – zaczął się śmiać

- Kretynie masz dobrze rozdać. – zagroził mu

- Postaram się, ale nie wiem komu dobre karty przysłużą. – zaśmiał się po czym szybko je roztasował i rozdał

- Szansę są, ale nie wiem czy ryzykujemy. – szepnęłam do Carlosa, opierając się o niego

- Ciężko może być. – odszepnął mi

- Kendall, dajesz coś? – spytał go Logan

- Dziesięć mogę jechać.

- To my dwadzieścia. – powiedziałam razem z Carlosem

- Ja trzydzieści. – odpowiedział mi z wyszczerzem Logan

- Kendall? – spytaliśmy go we trojkę (Carlos, ja i Logan)

- To ja czterdzieści.

- Kendall łajzo. Pięćdziesiąt.. – powiedziałam

- Ja sześćdziesiąt. – dodał Logan

- Cholera Katie, pasuj no. – powiedział Carlos, ale już na głos

- Jak go puszczę do przegram.

- Pomogę Ci w tych obiadach. – przekręcił oczami

- To nic nie zmienia. Siedemdziesiąt.

- Katie! – krzyknął Carlos i się zaśmiał

- Ja osiemdziesiąt. – wyszczerzył się Logan

- Cholera teraz to już pas. – powiedziałam zła

- No to już prosta droga do obiadzików. – zatarł dłonie Logan

Jak powiedział była to prosta droga. Szybko zebrał i to nawet wszystkie karty.

- No to obiadziki od jutra nas czekają. – pomasował się po brzuchu

- Ciekawe kiedy ja je zrobię będąc na planie? – spytał przypominając sobie

- Mark albo Megi Ci nie mówili? – spytał Kendall

- Niby co? – zdziwiłam się

- Teraz będą dogrywać sceny do pierwszego odcinka bez naszego udziału.

- Do kiedy?

- Do czwartku, ale Mark powiedział, że piątek załatwił nam wolny.

- O nie. – zajęczałam

- Carlos obiecał Ci pomóc. – zaśmiał się Kendall

- Pff… Chyba przeszkadzać. – powiedziałam

- Ej! – oburzył się Carlos

- Żartowałam. – odwróciłam się do niego z uśmiechem

- No. – wyszczerzył się do mnie           

- Który dziś jest? – spytałam, bo zapomniałam dzisiejszej daty

- 9 stycznia. – odpowiedział mi James

- Kendall trzeba się niedługo zgarnąć po jakiś prezent i wysłać.

- Co? Jaki prezent i gdzie wysłać? – spytał zdziwiony

- Tępaku co jest 4 lutego?

- Cholera. – walnął się w otwartej dłoni w czoło

- Właśnie. Już pamiętasz?

- Rocznica rodziców.

- Cholera! – krzyknął Carlos

- Ciszej! – krzyknęłam, bo krzyknął mi w pobliżu moich uszu

- Sory Katie. – powiedział, a pozostała trójka wybuchła śmiechem

- A co Tobie się przypomniało? – spytałam rozbawiona

- Rocznica moich rodziców. 24 styczeń.

- To tylko moi brali ślub w ciepłe dni? – zaśmiał się Logan

- A kiedy Twoi? – spytałam

- 20 sierpień.

- A Twoi James? – spytałam

- Moi 10 grudnia.

- No to nieźle. Moi tylko wybrali najcieplejszy miesiąc. – gdy to powiedział Logan wszyscy wybuchliśmy śmiechem

Do wieczora siedzieliśmy w salonie na podłodze, gadając o bzdetach. Chłopaki zgarnęli się do pokoi, a ja zostałam i pooglądałam sobie telewizję. Założyłam sobie brodę na ręce i spojrzałam na pierścionek.

- Boże Chris. – wyciągnęłam od razu telefon i zadzwoniłam od razu do niego

- Tak? – odebrał po kilku sygnałach

- Hej kochanie. – powiedziałam z uśmiechem

- No hej. – odpowiedział mi

- Chris ja przepraszam, ale nie miałam czasu w ogóle. W tygodniu wracałam po 19-tej, odrobić lekcję, pouczyć się i już nie miałam siły na nic.

- Ale teraz jest weekend.

- Wstawałam dopiero po południu. Odsypiałam cały tydzień. To tego robiłam tym czterem leniwcom obiad, a za to dostawałam popcornem po głowie, gdy oglądaliśmy horror.

- I co? Burdel zrobiliście? – zaśmiał się

- Normalne. – powiedziałam rozbawiona i porozmawialiśmy tak co najmniej z pół godziny, a potem zadzwoniłam do rodziców, następnie udając się do pokoju. Poszłam do łazienki, wieczorna toaleta i do pokoju spać. Ale czekała na mnie niespodzianka. Gdy usiadłam na łóżku, od razu wstałam jak poparzona.

- Chłopaki! – wydarłam się, a po chwili usłyszałam trzy śmiechy

- Co jest? – wszedł Carlos, najwidoczniej wracający w łazienki

- Dotknij mojego łóżka. – powiedziałam zła

- Ale co po?  - zdziwił się, ale podszedł do niego

- Kretyni. – stwierdził, gdy poczuł, że moje łóżko jest całe mokre

- To dziś możesz spać u mnie. – uśmiechnął się przyjaźnie

- Możesz się odwdzięczyć. – odwzajemniłam uśmiech

- U żadnego z nich nie mam zamiaru, bo znowu coś odwalą. A Tobie w sumie też mogli zalać łóżko.

- Zaraz się przekonamy. – wyszedł z pokoju i poszedł do siebie, po czym pomacał swoje łóżko

- Suchutkie.

- Ej czemu tylko ja?! – krzyknęłam na korytarzu

- Bo to był Twój pomysł ze środkami przeczyszczającymi. – powiedzieli we trójkę wychodząc ze swoich pokoi

- Ale Carlos też na to przystał.

- Oj tam Carlos. Pomysł Twój. – powiedział  Logan

- Łajzy. Teraz mi to wszystko będzie schło kilka dni.

- Należy Ci się. – powiedział Kendall

- Nie odzywam się do Ciebie. – powiedziałam mrużąc oczy

- Odezwiesz się.

- Carlos przekaż mu, że w życiu. – poprosiłam Carlosa

- Słyszałeś. – powiedział rozbawiony Carlos

- Ej no Katie. – odezwał się ponownie już zły bliźniak

- Przekażcie mu, żeby się do mnie nie odzywał. – powiedziałam i poszłam do swojego pokoju

- Przecież miałaś spać u mnie. – wszedł za mną Carlos

- Będę, będę. Jeszcze wpakuje Ci się do łóżka. – puściłam mu oczko

- Mi to nie przeszkadza. – poruszył brwiami

- Głupek. – walnęłam go w ramię

- Ale na razie muszę to wszystko powyjmować, bo nigdy mi to nie wyschnie.

- To Ci pomogę.

- Spokojnie poradzę sobie.

- Oj Katie pomogę. Nie marudź.

Po dłuższej chwili całe moje łóżko było ogołocone, a pościel rozwieszona w łazience.

- Tylko co zrobić z materacem? – spytałam siebie na głos

- Do suszarni na suszarkę? – spytał Carlito wchodząc za mną, a po chwili zaśmialiśmy się ze słownictwa tego zdania

- Może i dobry pomysł, bo nie mam gdzie go wsadzić.

Pomógł mi zanieść ten materac na dół i gdy wróciliśmy spytał:

- Spać? – położyłam dłonie na tyłku

- Suche. Możemy iść spać. – powiedziałam, a Carlos się zaśmiał

- Ze mnie się śmiejesz? – podeszłam do niego rozbawiona i spojrzałam w oczy

- Tak. – wyszczerzył się

- Łajza. – zaśmiałam się i weszłam do jego pokoju

- Ej Ty masz pojedyncze łóżko.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

No niestety Fiolciu musisz poczekać na następny rozdział,

bo tu jeszcze nic się nie wydarzyło ;)

A na coś lepszego też musisz jeszcze poczekać, ale dłużej :D